El Mundo De La Musica بخون وقتی که خوندن معصیت داره. بخون با من، بیا تا من... نگو دیره Novísmo Sujetos
Escritor برچسب:, :: :: Escritor : RockStar
موسیقی که جزئی لاینفک از زندگی و هستی بشر است، همیشه همراه بشر بوده و شروعی خاص در زمان یا مکان نداشته است. اما هرگاه بخواهیم مکان و دوران رونق و شروع موسیقی را ذکر کنیم مانند بسیاری دیگر از مظاهر تمدن به حدود بین النهرین در اقوام سومری، آشوری، بابلی و سپس مصر و چین در حدود سه هزار سال پیش از میلاد مسیح می رسیم، به دلیل گستردگی تمدن و فرهنگ بشری در جهان و تغییر و تحول مرزهای جغرافیایی، می توانیم برای هریک از ابزار تمدن از جمله چرخ، ابزارجنگ و همچنین سازها و غیره منابع گوناگون در زمان یا مکان ذکر کنیم.اما تقریبا تمام منابعی که برای گیتار ذکر می شود همگی از ایران است.در حالیکه ما قرن هاست که برای اعتلای این ساز هیچ قدمی برنداشته ایم. "بربط" ساز ایرانی که از قدیمی ترین اعصار نواختن آن در ایران رواج داشته است، سر منشاء گیتار است. هنری جرج فارمر مستشرق و موسیقی شناس معروف انگلیسی می گوید: "باربی توس همان عود قدیم ایران، یعنی بربط می باشد، و آن را به این سبب بربط نامیده اند که کاسه اش به شکل سینه (بر) مرغابی (بط) است. پس از تصرف ایران در قرن اول هجری بدست اعراب و نشر دین اسلام و نفوذ آن به گوشه و کنار جهان تاثیری که ایران در آلات موسیقی داشت در همه جا راه یافت. اعراب که ایران را مسخره میکردند خود تحت سلطه و نفوذ علم و ادب و هنر ایرانیان قرار گرفتند. در قسمت آلات موسیقی این نفوذ حتی پیش از ظهور اسلام یعنی هنگامی که ایران بر عراق عرب فرمانروایی داشت شروع شد. در این عهد است که چنگ که آن را در بین النهرین "جنگ" می گفتند و همچنین "بربط و تنبور" در آن کشور راه یافت". بعد از آن اعراب "رود و یا بربط" را که از ایرانیان اخذ کرده بودند "العود" نام نهادند. بواسطه تصرف خاک اسپانیا توسط اعراب در قرن یازدهم میلادی بار دیگر العود به اروپای جنوبی برده شد. عود شاید مهمترین ساز موسیقی است که شرق به غرب داده است. العود که در انگلیسی با حفظ حرف تعریف اول کلمه Lute خوانده شد،انواع بسیار از آن مشتق گردید. خانم اینگرید ذهبی در مقاله ای تحت عنوان "پیدایش گیتار" می نویسد: "در سال 1492 هنگامی که اعراب و یهودی ها مجبور به ترک خاک اسپانیا شدند، نواختن گیتار یا عود در اسپانیا و بخصوص در جنوب این کشور چنان رواج یافت که مردم آن را به چشم ساز محلی خود می نگریستند. البته در اندازه گیتار تغییراتی داده شد، آنرا کمی کوچکتر کردند و روی آن تزئیناتی نیز نقش کردند و آنگاه آنرا "ویولا" نام نهادند". از مآخذ دیگری که برای گیتار آورده شده موریس جی سامرفیلد در کتاب "گیتارکلاسیک از1800تا امروز" "چهارتار" ایرانی را منشاء اصلی گیتار ذکر میکند و همچنین هنری جرج فارمر در مقاله ای می گوید "شیخ حیدر که یکی از موسسین سلسله صفویه است و در سال 898 وفات یافت "چهارتار" را اختراع نمود." همچنین در دایره المعارف آمریکا چاپ 5-1974 آورده شده: "گیتار سازی است که در قرن دوازدهم میلادی توسط اعراب از ایران به اسپانیا آورده شده است" و مراجع گوناگون دیگری نیز موجود است که همه حاکی از اینست که گیتار سازی است با اصالت و ریشه ایرانی. اما دانستن این نکات تاریخی، گذشته از اینکه به ما دید، هویت و تفکر سالم را خواهد داد، این واقعیت تلخ را نیز گوشزد میکند که چگونه ما قرن هاست که هویت اصلی خود را فراموش کرده ایم و هیچ قدمی در راه تکامل و اعتلای این ساز برنداشته ایم و البته این ضعف را به خوبی می توانیم در زمینه های دیگر نیز مشاهده کنیم. در نهایت سربلندی و افتخار برای ملت وکسانی است که در راه تکامل و اعتلای این ساز کوشیده اند. در این مورد تاریخ و جامعه بشری از اسپانیا و مردان بزرگی چون آگوادو، سور، تارگا، سگوویا و... سپاسگذار خواهد بود. اینان از جمله کسانی هستند که تمام تلاش و زندگی خود را پارسایانه صرف اعتلای این ساز کرده اند و ما هیچ نقشی در این اعتلا نداشته، نداریم و نخواهیم داشت. و اما در کشور ما بعد از قرن ها سکوت، این ساز در عرصه موسیقی ایران، توسط یکی از پایه گذاران گیتار کلاسیک در دوران معاصر، مرحوم آقای "سله آگیلار" اسپانیایی وارد شد که در حدود سال های 1335 در هنرستان موسیقی این ساز را تدریس می کرده است و سپس از دیگر ادامه دهندگان راه ایشان تا شروع انقلاب، آقایان سیمون آیوازیان، رافیک داویدیان، واهیک آراکلیان، مفاخم، داریوش افراسیابی، اسماعیل طلایی و چیتساز و بسیاری دیگر از استادان بوده اند که همگی اینان با تواضع و فروتنی عمیق و به دور از هر جنجال و هیاهو در راه رسیدن به اهداف مقدس خود تلاش می کنند. زحمتشان را ارج می نهیم، یادشان گرامی باد. نظرات شما عزیزان: Uniónes
تبادل
لینک هوشمند
|
|||
|